Begrafenissen of crematies wijken maar zelden af van het geijkte patroon. Rijen in zwart geklede, eerbiedig zwijgende mensen, ceremonies die al tientallen jaren of zelfs eeuwen hetzelfde zijn en dezelfde woorden die jaar in, jaar uit aan het graf worden uitgesproken. Bij verdriet volgt men blijkbaar de conventie opdat niemand ergens aanstoot kan nemen.
Een enkele keer is er sprake van een persoonlijk tintje, zoals bij de begrafenis van prins Hendrik en die van prinses Wilhelmina, waarbij niet zwart maar wit de gekozen kleur was.